ardına bakmadan çabuk çabuk adımlarla kaçarcasına gidenler de olmuş.
gidenin de kalanın da canı sağolsunmuştu ya.. hani..
"attığınız kazıkları saklıyorum, gelince oturacak yeriniz olsun." cümlesindeki gibi misafirperver olmasam da, olabilemesem de döneceğinizden emin bekliyorum.
bir insandan vazgeçmek ne kadar zor olabilir? diye sorduğum olmuştur kendime ya da başkalarına.. kendime bile yabancıyken bazen ve hatta çoğu zaman, kalabalıklar çok uzakta değil.. cevabı bazen çok basit, bazen yok, bazen...
yani diyeceğim şu ki;
aslında diyecek bir şeyimde kalmadı. cümlelerimi vazgeçtiğim ama vazgeçebileceğimin farkında olmadığım insanlar için.. her neyse onu bile tanımlayamayacak kadar tüketmişim işte.
öyleyse gidenin de kalanın da birde benim canımız sağolsun.. bizim.
http://www.youtube.com/watch?v=qPbie2JFq_Y
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder